Rozdział 19

muzyka,

Emilie.

Znowu wszystko się skomplikowało. Nie dość, że ciągle kłócę się z Harrym, to jeszcze teraz Jess może być w ciąży. Byłam zmęczona tym wszystkim, miałam dość. Właśnie siedziałam w poczekalni z Zaynem i Harrym. Moja przyjaciółka była w gabinecie. Każdy miał nadzieję, że wszystko się ułoży, że ona i Zayn nie zostaną rodzicami.

- Ile jeszcze kurwa to potrwa? – zapytał zdenerwowany Zayn,

- Nie mam pojęcia – odpowiedziałam bez emocji,

Jedynie Harry siedział w milczeniu. Patrzył się w sufit, splótł dłonie i bawił się palcami. Ostatnio zrobił się bardzo podejrzliwy, ciągle się mnie o coś czepia. Nie jest tak jak kiedyś. Zmienił się. Tak jak wszystko wokół.

- Pan Zayn Malik? Zapraszam do siebie – drzwi do gabinetu otworzyły się, a starszy już mężczyzna zawołał mulata,

Kiedy chłopak wstał powiedział pod nosem „kurwa”. No i zostaliśmy sami. Spojrzałam na mojego chłopaka.

- Wszystko będzie dobrze – powiedział,

- Boję się,

- Nie ma czego – lekko się uśmiechnął – Zgłodniałem, przynieść ci coś? – zapytał się i wstał z krzesła,

- Nie, dzięki – odpowiedziałam szybko, a on skierował się do bufetu,

Siedziałam sama czekając aż Jess i Zayn wreszcie wyjdą z gabinetu. Poczekalnia była duża. Ściany pomalowano tu na niebiesko. Wszędzie wisiały różne plakaty, dotyczące chorób, badań itp. Po dwóch stronach korytarzu znajdowały się białe krzesła. Wyjęłam mojego iPhona i weszłam na twittera. Chwilę potem przyszedł Harry z burgerem w ręku. Spojrzał mi się prosto w oczy nic nie mówiąc. Wiedziałam o co mu chodzi. Nie chciałam nic do jedzenia. No tak, faktycznie wielki powód, żeby się obrażać. Denerwuje mnie to. Nie jestem małym dzieckiem i sama umiem o sobie decydować, a jedyne czego mogę potrzebować to wsparcie, zaufanie, pomoc i oparcie, nie ciągłe kazanie mi co mam robić. Naprawdę, czy to tak trudno zrozumieć? Harry powinien przestać dramatyzować, bo nic mi nie jest. To, że się odchudzam, to nic wielkiego. Idzie mi nawet dobrze, więc niedługo z tym skończę.

- Smacznego – powiedziałam z sarkazmem,

- Dziękuję. Masz gryza – wyciągnął jedzenie w moją stronę,

- Nie chcę,

- Weź,

- Nie,

- Proszę? – uśmiechnął się,

- Ja pierdole – westchnęłam i wzięłam małego kęsa – Zadowolony?

- Oj, Emilie, Emilie, co się z tobą ostatnio dzieje?

- Ze mną? – prychnęłam,

Naszą rozmowę przerwała Jess i Zayn, którzy wyszli z gabinetu. Chłopak obejmował moją przyjaciółkę, a ona trzymała go za rękę.

- I co? – zapytałam,

- Nie tu – odpowiedziała rudowłosa,

Wyszliśmy na zewnątrz. Stanęliśmy pod samochodem. Harry złapał mnie w pasie i uniósł brew, robiąc przy tym słodką minę. Ja tylko kiwnęłam głową.

- Wyniki będą dopiero w przyszłym tygodniu. Jest za wcześnie żeby tak od razu to potwierdzić,

- No, ale lekarz powiedział, żeby niczym się nie martwić i że dobrze zrobiliśmy, że tu przyszliśmy. Na 70 % Jess nie jest w ciąży,

- Ale zawsze pozostaje te 30 % - dodała Jess,

- Na pewno wszystko będzie dobrze – pocieszył ją Harry,

Po chwili wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy do domu chłopaków. Zayn został na dworze bo chciał zapalić, Harry poszedł do kuchni, gdzie znajdował się Niall. Ja i Jess skierowałyśmy się do salonu, usiadłyśmy na kanapie obok Eleanor. Danielle, Liam i Louis siedzieli na fotelach.

- No i jak, Jess? – zapytała się El,

- Jeszcze nic nie wiadomo, wyniki będą w przyszłym tygodniu. Lekarz powiedział, że nie muszę się martwić, bo na 70% nie jestem w ciąży,

- No widzisz?! Nie potrzebnie panikowałaś – dodał Liam,

W salonie zjawił się Harry i Niall, chwilę po nich Zayn. Siedzieliśmy i rozmawialiśmy, jak zwykle. Na stole leżało mnóstwo jedzenia. Jakieś ciasteczka, chipsy, żelki, popcorn itp.

- Emilie, zjedz coś – zaczął Harry, a ja przewróciłam oczami,

- Nie mam ochoty,

- Chociaż kilka chipsów – namawiał mnie, a Jess westchnęła, wiem, że trzymała jego stronę, bo ona bardzo przeżywała moją chorobę,

-Ale się dziewczyny uczepiłeś – zaśmiał się Louis,

- Nie uczepiłem, tylko się o nią martwię,

- Ale ja wiem kiedy jestem głodna i co wtedy zjem – odpowiedziałam,

- A tak w ogóle to gdzie Chloe? – zapytała Jess,

- Sam nie wiem, od rana nie odbiera – odpowiedział Niall,

- Nigdy jej nie ma, kiedy najbardziej jej potrzebuję – oznajmiła Jess,

- Już się do tego przyzwyczaiłam – zwróciłam się do niej,

- No w sumie,

Siedzieliśmy tak jeszcze przez jakiś czas. Nie miałam ochotę na rozmowę, więc przyglądałam się każdemu z osobna. Wzrok zatrzymałam na moim chłopaku. Byłam na niego trochę zła. On spojrzał się na mnie ukratkiem i od razu odwrócił wzrok poprawiając swoją grzywkę.

- Może poszlibyśmy do jakiegoś klubu? Dawno nie było żadnej imprezy – powiedziałam,

- Dobry pomysł, mi pasuje – przytaknęła Jess,

Każdy chciał się rozerwać. Chłopaki zamówili taksówki na dwudziestą. Postanowiliśmy, że tym razem pójdziemy do klubu w którym się poznaliśmy. Wszyscy zaczęli się przygotowywać. Ja i dziewczyny miałyśmy tu część naszych ubrań, bo w wakacje często zostawałyśmy u chłopaków na noc. Poszłam do sypialni Harrego. Chłopak przygotowywał na łóżku ubrania na przebranie. Stał w samych bokserkach, zagryzał dolną wargę. Rozbawił mnie ten widok.

- Co? – zapytał się brunet,

- Nic, nic. Seksowne wyglądasz – zaśmiałam się, a on podszedł do mnie i przytulił

- Nie kłóćmy się, dobrze? – wyszeptał do mnie,

- Dobrze, ale musisz trochę wyluzować, jesteś moim chłopakiem, a nie moją babcią, ja sobie poradzę,

- No ok. – odpowiedział po czym zaczął mnie całować, objęłam jego szyję,

- A teraz weź prysznic, mamy mało czasu,

Kiedy mój chłopak był w łazience, ja myślałam co założyć. Postanowiłam, że wezmę czarną koszulkę z krzyżem, jasne dżinsowe szorty i do tego czarne koturny. Gdy Harry wyszedł z łazienki, ja poszłam się ogarniać. Po pół godzinie wyszłam umalowana i ubrana.

- Wow, ale mam piękną dziewczynę – uśmiechnął się Harry pokazując przy tym swoje śnieżnobiałe zęby 

- Dobre żarty,

- Jak ty ostatnio schudłaś. Jesteś zdecydowanie za chuda,

- Nie – uśmiechnęłam się do niego i wyszłam, poszłam do pokoju Jess i Zayna,

Oboje byli już gotowi, tylko moja przyjaciółka nagrzewała prostownicę.

- O, no właśnie, wyprostujesz mi włosy? – poprosiłam,

- No, a jak myślisz – westchnęła, Jess zawsze mi je ogarniała, - A dobrze wyglądam?

- Tak, a ja? – zapytałam,

- Też – uśmiechnęła się

- Ach, dziewczyny – zaśmiał się Zayn,

- No co? – zapytałam się,

- Nic, nic. A ja dobrze wyglądam? – zapytał się z ironią w głosie,

- Nie – zażartowała Jess,

Gdy wszyscy byli gotowi zeszliśmy na dół i czekając na taksówki napiliśmy się szampana. Dzisiaj miałam zamiar dobrze się bawić, trochę wypić, chciałam od tego wszystkiego uciec, zrelaksować się. W klubie byliśmy o dwudziestej trzydzieści. Było tam już wiele ludzi. Zajęliśmy stolik dla VIP-ów i zamówiliśmy drinki. Po trzeciej kolejce wódki ruszyliśmy na parkiet. Tańczyliśmy w rytm muzyki, przytulałam się z Harrym, wygłupiałam z Niallem, rozmawiałam z dziewczynami i Louisem, przedrzeźniałam z Zaynem. Było naprawdę dobrze. Wróciliśmy do stolika. Każdy był już trochę pijany. Zaczęliśmy rozmawiać, kiedy podeszły do nas dwie dziewczyny, które chciały autografy i zdjęcia z chłopakami. Gdy miały już odchodzić zapytały się mnie i Jess:

- A gdzie jest Chloe?

- Nie ma jej dzisiaj na imprezie, nie odezwała się – odpowiedziałam,

- Aha, dużo directionerek jej nie lubi, to dlatego? – wypytywały się,

- Nie, nie dlatego – odparła Jess, a one ruszyły przed siebie, ja wstałam i udałam się w stronę łazienki, a jedna z dziewczyn zwróciła się do mnie,

- Emilie, jesteś z Harrym już jakiś czas. Obserwuję cię, wasz związek już od dawna, wiem, że miałaś problemy z anoreksją. Teraz widzę, że ostatnio schudłaś – zaczęła,

- Tak, miałam, ale już z tego wyszłam. Teraz po prostu chcę zrzucić kilka kilo – odpowiedziałam lekko zdenerwowana,

- Kiedyś chorowałam na anoreksję i tak jak ty wyleczyłam się z niej i potem przytyłam, po pewnym czasie zaczęłam się odchudzać i… ta choroba jest niebezpieczna, wraca i nawet nie wiesz kiedy bo to siedzi w twojej głowie. Masz wspaniałych przyjaciół, chłopaka który się o ciebie troszczy, fanki One Direction, które naprawdę cię kochają, uważaj na siebie i nie zmarnuj tego – powiedziała i odeszła,

Weszłam do łazienki i spojrzałam na siebie w lustrze, westchnęłam. Miałam już dość tego, że wszyscy są tacy podejrzliwi. Nikt nie potrafi mi zaufać, nikt mi nie wierzy, że wszystko ze mną w porządku, nawet fanki mojego chłopaka, które przecież mnie nie znają. Przemyłam twarz zimną wodą i wróciłam do reszty. Sięgnęłam po kieliszek i nerwy jakoś minęły.

ostatnio nic się nie układa. was w ogóle nie przybywa, wręcz przeciwnie, mało komentujecie i wchodzicie. może po prostu to nie ma sensu? oprócz tego wszystkiego chloe wczoraj odeszła i zostałyśmy same z problemem co do losów jej bohaterki. zależy nam na tym blogu i bardzo dużo w niego wkładamy, ale jeżeli nie ma efektów... bez chloe będzie trudniej, bo nie wiemy co zrobić z rozdziałami z jej perspektywy, z resztą rzeczy jakoś sobie poradzimy bo od dawna wszystko robiłyśmy tu same. tylko powiedzcie nam, czy jest w ogóle ktoś kto chciałby abyśmy dalej pisały tego bloga. - emilie&jess